[Fic QZGS] – Voice (หวงเยี่ย)

Fic 全职高手 – Voice (หวงเส้าเทียน x เยี่ยซิว)

Day 02 – ไอดีข้ามเพศ

Note : เยียวยาตัวเองค่ะ หงูววววววววววววววว ระเบิดความเร็วมือ ไม่ได้เกลาเลย เพราะงั้นก็อย่าหวังอะไรกับภาษามากนะคะ–

Note 2 : ฟิคเรื่องนี้ใช้ชื่อเยี่ยชิวเพราะพี่เยี่ยยังไม่ได้เปิดเผยชื่อจริงค่ะ

Warning : มีสปอยเล็กน้อย

 

 

 

 

 

 

การใช้ไอดีข้ามเพศเป็นเรื่องธรรมดาที่พบเห็นได้ทั่วไปในกลอรี่

 

แต่ตอนนี้หวงเส้าเทียนไม่เห็นว่ามันธรรมดา! ไม่ธรรมดาเลยสักนิด!

 

 

“เชี่ย! นี่ไม่จริงใช่ไหม!”

 

ทุกท่านครับ! ตอนนี้หวงเส้าเทียนกำลังช็อคมาก!

 

หวงเส้าเทียนวิ่งปรู๊ดแซงหน้ากับตันทีมตนที่ยิ้มเจื่อน มองร่างที่อยู่เบื้องหน้าขึ้นๆ ลงๆ ด้วยสายตาสนเท่ห์

 

“นี่คงไม่ใช่เยี่ยชิวหรอกนะ! ไม่มีทาง ตาแก่นั่นไม่มีทางรูปร่างหน้าตาแบบนี้แน่นอน”

 

ยิ่งหวงเส้าเทียนกล่าวด้วยน้ำเสียงมั่นใจมากเท่าไหร่ อวี้เหวินโจวที่ยืนอยู่ข้างๆ ยิ่งอยากคิดหาวิธีปิดปากเจ้าตัวมากเท่านั้น

 

ตาแก่นั่นเพียงแค่ปรายตามองมาวูบหนึ่ง ดวงตาง่วงงุนล้อมรอบด้วยแพขนตาหนาสีดำยาว ริมฝีปากคาบบุหรี่ไว้หนึ่งมวน หลังจากกัปตันทีมทั้งสองทักทายพอเป็นพิธี นักกีฬาหลานอวี่ก็นั่งประจำที่

 

มหาเทพเยี่ยชิวได้ชื่อว่าอยู่สูงที่สุดในกลอรี่ ไอดีหลักคือนักเวทสงครามอี๋เยี่ยจือชิว สไตล์การเล่นทั้งกล้าแกร่งทั้งดุดัน ถึงกับได้รับรางวัล MVP ยอดเยี่ยม

 

แต่เทพเยี่ยไม่เคยเปิดเผยหน้าตา! งดออกสื่อ งดสัมภาษณ์หน้ากล้องทุกครั้ง นอกจากพวกรุ่นเก่าที่เคยใกล้ชิดกับเทพเยี่ย ก็แทบไม่มีใครเคยเห็นหน้าตาของเยี่ยชิวมาก่อน

 

บรรยากาศห้องซ้อมที่เงียบสงบกลับซ่อนไอกระหายรู้ไว้อย่างอัดแน่น เยี่ยชิวถอนหายใจ หันไปหากัปตันทีมตรงข้ามที่ดูจะคุยรู้เรื่องมากที่สุด

 

“เราจะเริ่มกันได้หรือยัง”

 

อวี้เหวินโจวยังไม่ทันอ้าปาก เสียงเห่าบ็อกแบ็กก็ดังแทรกขึ้นมา “นี่ นี่ นี่ นี่ ยังไม่ได้บอกเลยนะว่าใช่เยี่ยชิวหรือเปล่า ใช่หรือเปล่าฮ้าาาาา อย่ามาทำเมินนะ นี่ เยี่ยชิว เยี่ยชิว!”

 

หลังจากถูกเสียงรบกวนไพ่ราชาของหลานอวี่จนไม่เป็นอันซ้อม เยี่ยชิวก็ผงกหัวง่ายๆ

 

“อืม ฉันคือเยี่ยชิว”

 

เสียงของเยี่ยชิวราบเรียบไม่มีขึ้นลง เมื่อฟังผ่านไมโครโฟนก็ทำให้นึกได้ว่าเป็นผู้ชายที่โทนเสียงสูงกว่าปกติหน่อยเท่านั้น ไม่แปลกที่จะโดนใครต่อใครเข้าใจผิดว่าเป็นผู้ชาย แถมเจ้าตัวยังชอบพิมพ์สื่อสารมากกว่าพูดใส่ไมค์ตรงๆ

 

แม้จะเป็นการพูดแบบขอไปทีเพื่อตัดรำคาญ แต่หวงเส้าเทียนกลับหูตั้งพรึ่บขึ้นมา รู้สึกเหมือนตนค้นพบความลับยิ่งใหญ่ของโลก!

 

 

หวงเส้าเทียนร้องลั่นโวยวายกับคู่หูของตนเอง “เชี่ยๆๆ กัปตันๆๆ ทำไมหมอนั่นถึงเป็นผู้หญิงได้ล่ะ!”

 

“เจี่ยเจียก็เป็นผู้หญิงมาตั้งแต่แรกแล้ว!” เยี่ยชิวที่อยู่ด้านหลังแทรกขึ้นมาในระยะประชิด หวงเส้าเทียนสะดุ้งโหยงหน้าแดงแปร๊ด กระโดดถอยห่างสาวงามไปหลบหลังกัปตันอย่างว่องไวไม่เสียชื่ออริยดาบ

 

“เรามาเริ่มซ้อมกันเถอะครับ” อวี้เหวินโจวยิ้มให้เยี่ยชิวอย่างเป็นธรรมชาติ ทำตัวเสมือนว่าไม่มีสุนัขใดๆ มาเกาะหลังทั้งสิ้น

 

 

“เยี่ยชิว เยี่ยชิว pk กัน pk pk pk pk pk pk pk pk pk pk pk pk” ดูเหมือนหวงเส้าเทียนจะเลิกตื่นสาวงามแล้ว หลังจากแพ้มาสามตาก็ลุกขึ้นท้าเทพเยี่ยไม่หยุดหย่อน

“เส้าเทียน” หลังโดยกัปตันปรามไปหนึ่งที ไพ่ราชาแห่งหลานอวี่ก็เงียบไปหนึ่งนาที จากนั้นก็กลับมาฝอยต่อเหมือนเดิม

“อยาก pk กับเจี่ยเจีย?” ในที่สุดเยี่ยชิวก็หมุนเก้าอี้กลับมาเผชิญหน้ากับเขา หวงเส้าเทียนกระดิกหางระริกระรี้

“ใช่ ใช่ มา pk กันเถอะ โอกาสหายากนา! ไม่รีบคว้าไว้ระวังจะชวด ของดีมีน้อยอย่าชักช้า มา มา มา”

“อาศัยอะไร?” เยี่ยชิวโพล่งมาประโยคหนึ่ง หวงเส้าเทียนก็ชะงักงัน

“เอ่อ เอ่อ ได้ประลองฝีมือกับอริยดาบอย่างฉันไง! ไม่เคยได้ยินเหรอ รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง!”

เยี่ยชิวมองเหยียด “อย่างนายมีอะไรให้ต้องเรียนรู้ด้วยหรือ!”

 

ถูกสาวเจ้าหยามขนาดนั้น แม้จะเป็นหวงเส้าเทียนก็กระอักเลือดแล้ว แต่ลูกผู้ชายไม่ยอมแพ้ง่ายๆ!

 

“ฮึ่ม มาสู้กันให้รู้ดำรู้แดงไปเลยดีกว่า เดี๋ยวจะหาว่าเกอรังแกผู้หญิง!”

“ถ้างั้น…คนแพ้ทำตามคำขอของผู้ชนะเป็นไง?” มือเรียวเรียบเนียนดุจหยกเนื้อดียกขึ้นเท้าคาง หวงเส้าเทียนมองตามอย่างตื่นตะลึง “ว่าไง” เทพเยี่ยเอียงคอมองไพ่ราชาของอีกฝ่ายที่หน้าแดงถึงลำคอ หวงเส้าเทียนหลับหูหลับตาพ่นคำพูดอย่างรวดเร็ว

“ด..ได้เลย! เกอรับคำท้า! สนามไหนว่ามา ให้ไว ให้ไว ให้ไว”

 

อวี้เหวินโจวรู้ว่าป่วยการจะไปห้ามปราม จึงปล่อยให้เลยตามเลยโดยที่ตนเองเฝ้าดูห่างๆ

 

หลังจากนั้น…ไม่มีหลังจากนั้นแล้ว อริยาดาบโดนอัดอ่วมสนิท เทพสงครามใช้ทวนฟาดเอาๆ แม้ตนจะหาทางโต้ตอบเอาคืนได้บ้าง แต่ก็ไม่ชนะสักตา

 

“เกือบแย่เหมือนกันนะ!” เยี่ยชิวเอ่ยทั้งๆ ที่คาบบุหรี่ไว้ในปาก ดูไม่อนาธรณ์ร้อนใจผิดจากถ้อยคำที่พูดเป็นอย่างมาก

“เชี่ย ไว้คราวหน้าฉันไม่แพ้อย่างนี้แน่นอน! ถึงตอนนั้นต้องมาสู้กันอีกนะ เข้าใจไหมเหล่าเยี่ย!”

“หนี้เก่ายังไม่ได้ใช้ จะสร้างหนี้ใหม่อีกแล้วหรือไง”

“เชี่ย” หวงเส้าเทียนโดนเทพเยี่ยหยอกจนหน้าแดงอีกแล้ว ลูกทีมหลานอวี่ส่ายหน้ายกผ้าซับน้ำตาให้แก่หวงเส้าเทียนในใจ ตกหลุมใครไม่ตก ดันไปตกหลุมจอมมาร–แค่ก เทพเยี่ยซะได้

 

 

หากหวงเส้าเทียนรู้เรื่องที่จะเกิดขึ้นในอนาคต หัวเด็ดตีนขาดยังไงเขาก็ไม่ยอมตกลงข้อเสนอของเยี่ยชิวอย่างแน่นอน

 

 

 

หวงเส้าเทียนสวมโม่งปิดคลุมทั้งใบหน้าให้มิดชิด เมื่อแน่ใจว่าไม่มีใครจดจำเขาได้อย่างแน่นอนจึงค่อยๆ ย่างกรายเข้าไปในประตูกระจกใส

 

นี่ร้านเน็ต! ร้านเน็ตเชียวนะ! เกิดโม่งแตกขึ้นมาล่ะบรรลัยแน่!

 

“เชี่ยๆๆๆ เธอเห็นไหม ฉันต้องโม่งแตกแล้วแน่ๆ ดูสิๆ ทุกคนมองมาทางฉันหมดเลย เชี่ย ผ้าคลุมฉันยังอยู่ไหมเนี่ย!”

 

“อย่าโวยวายน่า เส้าเทียน” เยี่ยชิวรำคาญจนต้องเอามือไปอุดปากหมาพูดมาก เมื่อสัมผัสนุ่มนิ่มนาบลงมา อริยดาบก็ตัวแข็งทื่อ ได้แต่บ่นหงุงหงิงทั้งๆ ที่หน้าแดงเถือก เดินตามมาอย่างว่าง่าย

 

“เชี่ย จะเอาฉันมาลงดันกระจอกๆ เนี่ยนะ เธอรู้ไหมว่าเกอลงสนามทีค่าตัวเป็นแสนเลยนะเฟ้ย!” หวงเส้าเทียนฮึดฮัด ทำไมยัยนี่ถึงใช้เขาอย่างกับสัตว์อัญเชิญ! ไม่เห็นคุณค่ากันบ้างเลย! หวงเส้าเทียนน้อยใจหนักมาก

 

“นายนั่งเครื่องนี้นะ” เยี่ยชิวโน้มตัวลงมาเปิดเครื่อง ขณะเดียวกันก็บอกกับหวงเส้าเทียนไปด้วย ริมฝีปากบางแทบจะแนบชิดกับใบหูของอีกฝ่าย

 

ชายหนุ่มกระสับกระส่ายเล็กน้อย เสียงที่ได้ยินในโลกแห่งความเป็นจริงไม่ผ่านไมโครโฟนฟังดูแปร่งหูและจั๊กจี้นิดๆ

 

อาจเป็นเพราะไม่พบเยี่ยชิวมานานมากแล้ว…

 

หลังเสร็จสิ้นการลงดัน หวงเส้าเทียนพูดมากจนคอแห้ง ก็ชะโงกหน้ามองตรงเคาท์เตอร์และบริเวณโดยรอบ หลังจากมั่นใจว่าปลอดภัย จึงเดินไปยังที่ที่เยี่ยชิวอยู่

 

เธอมองอีกฝ่ายอย่างแปลกใจ แต่ก็เขยิบให้มีเก้าอี้ว่างตัวหนึ่ง ซี่งเพียงพอแล้วต่อหวงเส้าเทียนคนนี้

 

“ทำไมถึงชอบเล่นตัวผู้ชายอยู่เรื่อยเลยเนี่ยเหล่าเยี่ย” หลังจากเก็บของตีมอนไปสักพัก หวงเส้าเทียนที่สังเกตการเปลี่ยนแปลงของร่มแสนกลจู่ๆ ก็ถามขึ้นด้วยความสงสัย

“ไม่มีเหตุผลอะไรเป็นพิเศษหรอก” เยี่ยชิวตอบง่ายๆ ทว่ามุมปากกลับปรากฏรอยยิ้มเศร้าหมองขึ้นมาวูบหนึ่ง

 

หวงเส้าเทียนสังเกตเห็นมัน และไม่ได้พูดอะไร

 

“เธอจะกลับมาใช่ไหม” เยี่ยชิวชะงักเมื่อสัมผัสได้ถึงน้ำเสียงที่เปลี่ยนไปจริงจังกระทันหันของหวงเส้าเทียน แต่ก็ตอบตามตรง

“แน่นอน”

“มีอะไรให้ช่วยต้องบอกนะ! ห้ามหายไปเงียบๆ แบบนี้อีก ฉันเป็นห่วงรู้ไหม”

“เข้าใจแล้ว”

“เห็นว่าวันนี้ลำบากหรอกนะ! เกอถึงยอมสละเวลามาช่วย”

 

เยี่ยชิวมองหวงเส้าเทียนที่ฮึดฮัดเสียบการ์ดลงบนเครื่องอย่างแปลกใจ ยังจะช่วยเธอเก็บวัตถุดิบอีกหรือ

 

ตัวละครที่เพิ่งล็อกอินปรากฏอยู่ข้างๆ เธอ เป็นตัวละครดาษๆ ที่หาได้ทั่วไป เลเวลไม่ได้สูงเป็นพิเศษ อาชีพจอมยุทธ์ดาบ แต่สิ่งที่ทำให้เยี่ยชิวชะงักเพราะมันเป็นไอดีตัวละครเพศหญิง ชื่อที่ขึ้นเหนือศีรษะเขียนว่าหลิวหลิว

 

“แค่อยากเปลี่ยนบรรยากาศเฉยๆ! ไม่ได้กลัวเหล่าเยี่ยจะเหงาหรอกนะ!” อีกฝ่ายอธิบายอย่างรวดเร็วราวกับร้อนตัว เมื่อเยี่ยชิวหัวเราะเบาๆ หวงเส้าเทียนจึงก่นด่าผู้หญิงหน้าไม่อายอย่างโมโห รัวมากไปจนไอค่อกแค่ก

 

ฉับพลันก็มีน้ำผึ้งมะนาวเย็นๆ วางไว้ข้างโต๊ะ

 

“ดื่มสิ”

 

เยี่ยชิวบอกยิ้มๆ มองดูสองตัวละครชายหญิงที่เคียงคู่กันเก็บเลเวล ทันใดนั้นก็เสมือนมีภาพซ้อนขึ้นมา หนึ่งชายคือนักเวทสงคราม หนึ่งหญิงคือผู้ใช้ปืนใหญ่

 

นิ้วมือที่บังคับพลันกระตุกเล็กน้อย จนโดนหวงเส้าเทียนบ่นยาวอีกระรอก

 

เธอนั่งอยู่อย่างนั้น ไม่ได้ส่งเสียงตอบรับกลับไป ในใจซึบซาบกระแสบางอย่างที่ค่อยๆ ผุดขึ้นมา

 

วันนี้เยี่ยชิวค้นพบบางสิ่งบางอย่าง

 

 

เสียงที่พร่ำพูดอยู่ข้างกายเธอนั้น…

 

 

 

สามารถขับไล่ความอ้างว้างให้เลือนหายไปได้ดีเหลือเกิน

 

 

 

 

 

 

 

END

 

เมื่อไหร่จะสอบเสร็จจจจ/โหยหวน